CENTER FOR IRANIAN STUDIES - کانون پژوهشهای ايران شناختی

       یکی از رایج ترین  تعبیرها و زبانزدها  درذهن و زبان ایرانیان، جمله ی کوتاه و .رسا و تإثیرگذار "این نیز بگذرد!" است
 می توان گفت که هیچ تعبیر دیگری، همتای آن نیست و بدین گونه رواج ندارد.    
   نه تنها مردم  بلا کشیده و دل و جان سوخته ی ما در همه ی رده های اجتماعی با   نوشتن این جمله بر سنگ و کاشی و چرم و پارچه و کاغذ و نصب آن در فضاهای کار و زندگی ی خود،  داغ ِ دلهای سوخته ی خود را فرو می نشانند؛ چنان که گویی طلسم یا  حِزری رازآمیز ست برای برتافتنی کردن رنج و شکنج  پایان ناپذیر  رایج . .در جامعه ی ستم زده ی ما
             امّا این پناه جویی و چاره اندیشی تنها ویژه ی توده ی مردم نیست و نمونه   های  چشم گیری در ادب فرهیخته ی ما دارد که نمی توان آنها را نادیده گرفت و . لرزش دل و بُغض گلو و آب چشم، از کنار  آنها گذشت.
 کمتر دیوان شعر یا اثر منثوری را سراغ داریم که از این داغ دلها و رنجنامه ها خالی باشد.
یکی از والاترین و تأثیرگذارترین و دل و جان گدازترین نمونه ها را می توان در  ِ چکامه ی پر درد و دریغ ِ  سیف فرغانی (۶٥۱- ٥٥٨ هجری ِ خورشیدی) با ردیف  ..نیز بگذرد، یافت که در هنگامه ی تازش فاجعه بار مغولان به ایران، سروده است و .بر تارهای دل و جان هر انسان دردآشننایی، زخمه می زند.
*
کسی می گفت که جمله ی "این نیز بگذرد!"، در اصل، از گفته های بودا بوده است.
باید گفت به فرض که این سخن مستند و درست باشد، تفاوت میان  ِاندرز و برداشت ِ . عرفانی ی"بودا" و چکامه ی دل و جان سوز ِ "سیف"، از زمین تا آسمان است.
*